Prawdziwa historia niezwykłej adopcji Książkę tę dedykuję mojemu adoptowanemu synowi Michałowi. Jestem mu wdzięczna za zaufanie, jakim mnie obdarzył. Podziwiam go za odwagę i siłę. Podczas wielogodzinnych rozmów nieraz pytałam: „Michał, jak ty to zrobiłeś, jak ci się udało przejść przez takie piekło i nie zostać diabłem?”. Michał nie dość, że nie został diabłem, to jeszcze jest pięknym […]
Tag: adopcja
List do Siostry B.
Szanowna Siostro B. Dokładnie dwa lata temu, w maju 2016 roku orzekłaś swoim nieznoszącym sprzeciwu tonem, że nigdy, podkreśliłaś to dwukrotnie, NIGDY nie zgodzisz się na to, by Michał trafił do mojej rodziny… Dzisiaj, 21 maja 2018 roku jestem gotowa podziękować Ci za te słowa. Gdyby nie Ty, ta adopcja nie miałaby miejsca. A może […]
ANIOŁY MÓWIĄ SZEPTEM
Książka, która stała się cudem! Pięć listów do pięciorga dzieci, zilustrowane niezwykłymi zdjęciami każdego z nich, są ucztą dla oczu i dla duszy.Książka, która daje odpowiedzi na trudne pytania. Jak zaakceptować niepełnosprawność ukochanego syna? Jak powiedzieć dziecku, że jest adoptowane? Jak uczyć się od zbuntowanego nastolatka? Jak poradzić sobie ze stratą nienarodzonego dziecka? I w […]
50 twarzy Agaty w jeden dzień
Nie wiem dlaczego, ale wczoraj rano postanowiłam rejestrować wszystko co robię, punkt po punkcie. Przypadek? Może…a może nie. Doświadczyłam tego dnia wszystkiego od narodzin mojej książki pt DEPRESJOLOGIA siłami Edipresse w Empiku, aż po śmierć, o którą otarł się mój syn. 5:23 zwykle dzwoni budzik Zaspałam, bo poprzedniej nocy na ślepo ustawiłam dzwonek na 6:23, czyli godzinę za późno. […]
W imieniu dzieci skazanych na życie
Jestem matką trojga dzieci. Jedno zdrowe, grzecznie wyprodukowane i urodzone po ślubie. Drugie, no cóż, klasyfikowało się do aborcji, bo ma zespół Downa. Trzecie, to efekt czyjejś decyzji o nieaborcji, czyli zaadoptowane jako niemowlę. Nigdy aborcji nie miałam, ale z racji niezwykłych dzieci, które mam, co nieco o sprawach okołoaborcyjnych wiem. Mam też inne doświadczenie, które […]
Moja córka moją przyjaciółką – jak to się robi?
– Buty! – Pospiesz się córeczko. – Proszę Cię, nie mamy już czasu! – Gdzie Ty znowu idziesz?! – Po jakiego znowu dinozaura? – Wychodzimy!
Gdzie do diabła szukać Boga?
“Na rozstaju dróg stoi dobry Bóg, on wskaże ci drogę” – śpiewa Feel, a ja nucę pod nosem kierując autem. – A co to jest Bóg? – pyta Ada z tylnego siedzenia. – To wielka, ogromna miłość. To największe dobro. Dzięki niemu tu jesteśmy i my i wszystko naokoło.
Moja córka ma tupet kochać siebie!
Słyszałam ostatnio słowa “sukces wychowawczy” i wprawiły mnie one w zadumę. Otóż czym jest “sukces wychowawczy”? Grzeczne, poukładane dziecko, które ślicznie recytuje “dzień dobry” i “do widzenia”, przynosi piątki i ma wzorowe zachowanie?